zaciążyć

zaciążyć: глаг.

• отразить

• отразиться

* * *
zaciąży|ć
сов. 1. komu стать (показаться) тяжёлым; потяжелеть;
\zaciążyćł mu plecak рюкзак стал для него более тяжёлым;

2. nad kim-czym отразиться, сказаться на ком-чём;
3. komu перен. обременить кого, стать в тягость кому
* * *

сов.

1) komu стать (показа́ться) тяжёлым; потяжеле́ть

zaciążył mu plecak — рюкза́к стал для него́ бо́лее тяжёлым

2) nad kim-czym отрази́ться, сказа́ться на ком-чём

3) komu перен. обремени́ть кого, стать в тя́гость кому

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

zaciążyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, zaciążyćżę, zaciążyćży {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stać się dla kogoś ciężkim, trudnym do udźwignięcia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaciążyła komuś walizka. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaciążyć — dk VIb, zaciążyćżę, zaciążyćżysz, zaciążyćciąż, zaciążyćżył «dać się odczuć jako ciężar, wydać się ciężkim» Plecak mu zaciążył. Zaciążyły mu grube buty. ◊ Coś (np. tajemnica, wspomnienie, samotność) zaciążyło komuś (na sercu, na piersiach) «coś… … Słownik języka polskiego

Словари и энциклопедии на Академике